We missen jullie

Ja, je leest het goed: we missen jullie!

Dit keer een eerlijk, persoonlijk verhaaltje over dat het soms vervelend is om familie en vrienden te moeten missen wanneer je aan de andere kant van de wereld zit. Reizen gaat niet altijd over rozen en daarom willen wij dit verhaal met jullie delen.

Een volgende update over ons leven hier in Australië komt snel!

Maar eerst iets anders:
Hoe is het in Nederland?
Wij beseffen dat we dit weinig vragen. Toch zijn wij heel benieuwd waar jullie allemaal mee bezig zijn op dit moment.

Daarnaast:
Het is winter.
Ja duhh, zul je denken, nou en?
Voor mij (Manon) is dat helaas best wel nou en. Sommigen weten misschien wel dat ik mij in de winter nooit helemaal goed in mijn vel voel. En ook al is het hier in Perth totaal geen winter zoals in Nederland, de donkere dagen zijn hier óók en er is óók veel regen en daardoor heb ik er ook hier helaas een beetje last van (gelukkig niet zo erg als in NL, thank god!).

Eerlijk is eerlijk: we voelen ons een beetje eenzaam. Waarom nu ineens, na 8,5 maand pas? Omdat we op dit moment niet veel te doen hebben en ons gewoon een beetje nutteloos voelen. In ons vorige verhaal hebben we al duidelijk gemaakt dat het saai is hier in de winter. Dat, met het feit dat we hier niet zoveel werken als in NL én steeds maar op 1 plek wonen en dus minder sociale contacten hebben maakt dat we ons een beetje alleen voelen. Natuurlijk, we ontmoeten genoeg nieuwe mensen en doen regelmatig leuke dingen met een paar flatgenoten, maar dat is toch anders.

We weten ook echt wel dat het leven niet alleen maar leuk kan zijn en dat we op 1 plek moeten werken om onze reizen te kunnen bekostigen. Maar daarom willen wij ook des te meer met dit verhaal laten blijken dat ‘op reis’ gaan niet alleen maar vakantie vieren betekent. Wij hebben hier dezelfde issues en problemen zoals in Nederland en moeten ook gewoon werken. Feit is wel dat wij dat allemaal zonder familie of vrienden doen. Wij zijn echt op elkaar aangewezen en hoewel allang is bewezen dat dat heel goed gaat en wij veel steun aan elkaar hebben, is soms je moeder of een goede vriend om je heen hebben toch wel fijn.

Ondertussen zijn we alweer lang weg en spreken we steeds minder mensen van thuis. Dat is logisch na zo’n lange tijd, want wij doen ons eigen ding hier en jullie doen jullie eigen ding daar. Wij maken zoveel dingen niet mee daar in Nederland en jullie maken natuurlijk niet mee wat wij hier meemaken. Er zit gewoon een onvermijdelijke afstand tussen, waar je helaas niets aan kan doen. Soms is dat wel moeilijk. Soms willen we dezelfde dingen meemaken als jullie in Nederland en soms willen we dat jullie zouden kunnen zien wat wij hier meemaken. Dus ja, die grote afstand tussen vrienden en familie vinden wij soms gewoon echt ronduit k*t, ook al laten we dat niet echt merken. Je kunt er alleen helaas niet zoveel aan doen. Wij hebben hier bewust voor gekozen, dus zullen wij daar ook mee om moeten gaan.

Toch is het natuurlijk jammer dat de afstand groter wordt en soms mogen wij wel wat meer energie in het contact steken. Al is dat niet altijd makkelijk wanneer je zo ver weg zit…
Het punt is ook dat wij na zo’n lange tijd eigenlijk bijna niet meer aan Nederland denken. Het lijkt allemaal zo ver weg. En het klinkt stom, maar heel veel banden met Nederland hebben we niet meer. Natuurlijk, we hebben vrienden en familie en dat is ook één van de belangrijkste dingen die we nog hebben daar en de grootste reden waarom wij echt nog wel terug naar Nederland komen. Maar verder, wat hebben wij nog meer in Nederland? Eigenlijk niet veel. Oké, we missen het eten (ja, nog steeds na zoveel jaren reizen), de leuke festivals en feestjes, zomer in NL, carnaval, de gezelligheid van Brabant, en deze dingen zullen we ook altijd blijven missen. Nederland voelt toch nog steeds echt als thuis. Maar we zitten niet meer ‘vast’ aan Nederland, om het zo maar te zeggen.

Jullie moeten in ieder geval allemaal weten dat wij jullie echt missen hoor! Vooral nu het hier zo’n saaie tijd is, hebben we soms zoiets van: waren we maar even gezellig in Nederland met vrienden en familie. En ja, dan is het soms gewoon echt klote om helemaal aan de andere kant van de wereld te zitten, in de winter, met veel onzekerheden en zonder sociale zekerheid.
Op zo’n momenten missen we serieus even alles en iedereen. Gelukkig duren die momenten altijd maar even en zijn we nog steeds ontzettend blij dat we deze tweede wereldreis zijn gaan maken hoor!
Het komt allemaal wel goed, helemaal met de spannende dingen die wij nog in het vooruitzicht hebben (meer daarover in onze volgende update).

Moraal van dit verhaal: reizen is niet alleen maar zonneschijn, soms is het ook eenzaam!
Maar het grootste deel van de tijd is het heel leuk 😉

Laat vooral in de comments achter hoe het in Nederland gaat!

Liefs van ons

~

Pin it for later ⇟