Travel Story | Only good news!

Het is weer weekend en wat is er nu beter dan in het weekend een verhaaltje van ons?!
Dit keer zullen we vertellen hoe ons leven er na onze trip naar the South West uit ziet. Want ondertussen zijn we alweer 2 maanden terug, dus er is weer een hele hoop gebeurd in die tijd hier in Perth! We hebben vooral veel voor werk gekeken en voor een visum om langer te blijven. Daarnaast hebben we natuurlijk ook nog wat leuke dingen gedaan!

We hebben vooral veel goed nieuws, dus het wordt een vrolijk verhaaltje 🙂
Ten eerste: Bram heeft eindelijk werk als Mechanical Engineer gevonden! Het heeft even geduurd maar nu heeft hij in ieder geval werk! Het is casual werk, een soort oproep kracht dus. Nadat hij nog een paar bedrijven had gecontacteerd reageerde het bedrijf waar hij nu werkt. Na een positief gesprek was het natuurlijk weer even wachten. De baas ging namelijk na de week van het gesprek op vakantie en had het te druk om al iets zekerheid te geven. Klinkt heel herkenbaar met vorige gesprekken, die uitliepen op niks. Maar deze keer werd er na zijn vakantie wel contact op genomen.

Na 2 dagen ‘stage lopen’ om te kijken wat Bram’s kwaliteiten waren kon hij daarna aan de gang. Tot nu toe vaak zo’n 3 dagen in de week. Het is een bedrijf wat ook transportbanden maakt voor de voedingsindustrie. Het is een erg klein bedrijf wat nog maar zo’n 2 jaar bestaat en heeft eigenlijk alleen maar werk in deze regio. Er zijn geen mensen in vast dienstverband. Naast Bram werken er nog 2 man als monteur/lasser, casual/zzp-ers. Dat het zo’n klein bedrijf is maakt het wel erg leuk om te doen. Naast tekenen ben je overal bij betrokken. Zoals mee installeren, inmeten en materialen oppikken bij de leveranciers. Lekker variërend dus!

Manon heeft ook goed nieuws. EIN-DE-LIJK is haar diploma goedgekeurd! Ze is hier nu officieel Early Childhood Teacher! Dit heeft allemaal de nodige tijd geduurd (zoals jullie wel weten), dus het is een hele opluchting.
Daarnaast heeft ze ook haar First Aid cursus gehaald. Die had ze de vorige keer in Australië al, maar hij was verlopen, dus ze moest hem nu weer opnieuw doen. Maar ook dat was allemaal goed gegaan, dus de benodigdheden om te werken in de kinderopvang (of iets anders) zijn eindelijk compleet.

Maarrr toen Manon ging solliciteren kwam ze er echter snel achter (als je denkt dat je eindelijk alles hebt gehad) dat er nóg een obstakel was. ‘Leraren’ moeten hier geregistreerd zijn en daarvoor moet je een Teacher Registration hebben. En ja, zelfs in de kinderopvang is dit nodig als je als Early Childhood Teacher gaat werken. Dat houdt in dat je bij een ander bureau weer de hele poeha moet doorlopen. Belachelijk, puur voor het geld. Want goedkoop is zo’n registratie niet! En ook dit kan weer eens 10 weken duren. Maar Manon heeft hier veel voor uitgezocht en gelukkig kan deze registratie ook via het bedrijf waar je voor gaat werken geregeld worden, waardoor je meteen kan beginnen met werken wanneer de registratie is aangevraagd. Jaja, wat een gedoe allemaal, maar Manon kan in ieder geval solliciteren!

En solliciteren heeft ze veel gedaan de laatste tijd. Één bedrijf reageerde meteen de volgende ochtend en daar kon ze ook diezelfde week al op gesprek komen. Dit gesprek verliep erg goed, de directrice daar was super enthousiast en positief. Het ging om een full-time baan als Early Childhood Teacher op de pre-school groep. Het hield in dat Manon de leider zou zijn van die groep, early childhood programma’s plan en implementeer op de groep en ook leiding zou geven aan de andere ‘gewone’ educators (lager opgeleid – MBO niveau) in de groep. Super uitdagend dus! Manon zelf was ook enthousiast over deze baan, en dacht dat ze wel een hele grote kans zou maken. Het nadeel was alleen dat het bedrijf de maandag erop nog een sollicitant had, dus dat moesten ze nog even afwachten. Ze zouden dan daarna meteen laten weten of Manon het was geworden. Maar wat denk je, tot nu heeft Manon er nog steeds niets over gehoord… Na zelf veel mailen en bellen heeft Manon nog steeds geen contact met de directrice kunnen krijgen. Super raar, vooral omdat ze zo positief waren. Maarja, natuurlijk is dit voor ons niks nieuws hier. Terugbellen of mailen kennen ze hier niet! Dat verrekken ze gewoon ofzo. Serieus, die mentaliteit van sommige mensen hier komt ons vort de strot uit! Misschien dat Manon er binnenkort nog wat van hoort en misschien ook niet..

Hoe dan ook, ze laat het in ieder geval niet allemaal hier vanaf hangen en ging meteen verder solliciteren. Met goed resultaat, want ondertussen is ze aangenomen bij Randstad (ja, dat hebben ze hier ook ja :P) als casual werknemer in de kinderopvang!! Ze gaat hier nu als invalster via het uitzendbureau aan de slag bij verschillende kinderdagverblijven. Het is dus echt als oproep. Eigenlijk hetzelfde als wat Manon in NL in het begin bij Korein ook deed. Niet hetgeen wat ze het liefst doet, en natuurlijk een groot verschil in uitdaging met de eerder genoemde baan als Early Childhood Teacher, maar het is sowieso een mooi begin! Ze heeft in ieder geval werk en kan zo mooi ervaring opdoen in de kinderopvang hier in Australië. Tussendoor zal ze dan sowieso nog blijven rondkijken voor een meer permanente baan op haar bachelor niveau.

Alles komt dus toch nog helemaal goed, zelfs wanneer je denkt dat het niet meer te doen is en je eigenlijk op wil geven. Zolang je maar volhoudt, dat blijkt wel weer! De afgelopen maanden zijn echt stressvolle maanden geweest met zoveel onzekerheid, wachten en vooral bijna geen geld. Ja, om te reizen hoef je echt niet veel geld te hebben en nee, het is ook heus niet allemaal zo gemakkelijk als het lijkt. Wij zijn daar een groot levend voorbeeld van 😉 Elke week konden we maar net rondkomen en dat is ook de reden dat we na onze vakantie niet veel meer hebben gedaan in onze vrije tijd. Gelukkig hebben we nu een stuk meer zekerheid en kunnen we in de komende maanden hopelijk weer een beetje een leuk leven opbouwen en ook weer wat meer leuke dingen in onze vrije tijd gaan doen 🙂

In de tijd dat deze regeldingen allemaal liepen hebben we natuurlijk ook niet stil gezeten. Zo hebben we weer verschillende keren bij de poffertjes kraam gewerkt. Het weekend na onze trip konden we meteen werken in Mandurah bij het Crab Fest. Een festival dat vooral om eten draait! Daarnaast hebben we nog bij verschillende andere markten en festivalletjes poffertjes staan te verkopen. Het seizoen is nu echter bijna voorbij. Het wordt hier winter en dan zijn er niet veel markten.

Naast poffertjes bakken heeft Manon nog een paar keer in de paasvakantie opgepast bij het Nederlandse gezin in South Guildford en heeft ze nog een nieuw oppasadresje waar ze verschillende keren is geweest.
Bram heeft ondertussen van alles gedaan! Na een advertentie op Gumtree (Australische Marktplaats) nam iemand contact op voor hulp bij het verven van zijn huis/nieuwe carport. Daar is hij een aantal keren geweest om mee te helpen. Een erg aardige man, en helemaal niet erg om te doen.
Verder kon hij een paar dagen werken bij een bedrijf wat gevaarlijke rommel opruimt zoals asbest. Via andere Nederlanders die ook bij de poffertjes kraam gewerkt hebben hoorde hij dat ze een paar dagen iemand zochten. Het was niet het leukste werk… In de turbine kamer voor de luchttoevoer in een ziekenhuis hier was een raampje stuk. En daardoor zijn een paar duiven naar binnengekomen die het daar helemaal onder hebben gescheten. Bergen met stront! En vochtige duivenstront kan slecht voor je gezondheid zijn als je lage weerstand hebt. Dat hebben mensen in een ziekenhuis nog wel eens. Om dit te verwijderen moest je in vol pak, met gasmasker en rubberen handschoenen er aan vast getapet. Best heet om in te werken. Al met al was Bram z’n werk dus gewoon: druivenstront opruimen!:P Manon moest hier stiekem best wel om lachen haha.
Na een paar dagen hier gewerkt te hebben kon Bram daarna aan de gang bij het bedrijf waar hij nu werkt. Tussendoor is hij nog een paar dagen bij de Caretaker van onze flat thuis wezen helpen met het sjouwen van grote stenen.

Naast het werken zijn we ook druk bezig geweest met het uitzoeken hoe we langer in Australië kunnen blijven. ‘Langer in Australië blijven? Jullie zouden toch na een jaar weer verder reizen?’, zul je denken. Ja, het liefst zouden we ook weer gewoon verder gaan reizen, maar we moeten eigenlijk wel langer blijven. Omdat tot nu toe alles zo tegenzat qua werk, hebben we nu nog maar korte tijd om echt fatsoenlijk te werken en te sparen op dit visum. Begin november verloopt dit visum namelijk alweer. En dat vinden we echt veel te kort! We hebben nu namelijk echt nog wel meer tijd nodig om even flink te kunnen werken en sparen om daarna echt goed rond te kunnen gaan reizen door o.a. de rest van Australië, de Pacific eilanden en Zuid-Amerika. Zodoende zijn we dus aan het rondkijken voor een visum die wij zouden kunnen nemen wanneer ons Working Holiday Visum afloopt.

Ook dit is echter allemaal nog niet zo makkelijk. Een Working Holiday Visum is ontzettend makkelijk om te krijgen als Nederlander, maar zodra je na die 2 jaar nog langer wil blijven wordt het wel even wat anders… En zoals jullie misschien wel gehoord hebben, hebben ze hier afgelopen maand een aantal visums compleet overhoop gegooid. Ze hebben een hoop regels aangepast en zijn nog strenger geworden. Toch hoeft dit voor ons niet per se effect te hebben. Je hebt namelijk een Skill List waarop alle beroepen staan die hier in Australië hard nodig zijn. En hoera, zelfs na de veranderingen van afgelopen maand waarbij een hoop beroepen van de lijst zijn afgehaald, staat zowel Mechanical Engineer als Early Childhood beide nog steeds op de lijst! Dat is echt een enorm voordeel voor ons, want als je niet op deze lijst staat kun je een werkvisum wel vergeten.
Doordat wij op deze lijst staan, kunnen wij nu voor het visa Employer Nomination Scheme gaan. Bij dit visa nomineert een bedrijf je en heb je meteen recht om hier permanent te blijven en te werken. Voorwaarde hiervoor is wel dat je een tijd voor dit bedrijf blijft werken. Voor ons lijkt dit het beste visa om voor te gaan, omdat je met dit visa alle vrijheid hebt om te werken en rond te reizen in Australië. En als we zouden willen, kunnen we hiermee bv. over een paar jaar altijd nog heel makkelijk terugkomen! Nu niet meteen allemaal bang gaan worden dat we hier voor altijd blijven wonen haha, want dat doen we niet. Het zou een optie kunnen zijn met dit visum, maar dat staat nu echt niet op onze planning. Het is maar dat we in ieder geval nog een jaartje langer kunnen blijven.
Voor dat jaartje langer blijven zullen we wel een hoop moeite moeten doen, want zo’n visum is natuurlijk heel erg veel geregel. Ook moet je om dit visum te kunnen krijgen gesponsord worden door het bedrijf waar je werkt en om gesponsord te kunnen worden, moet je een full-time contract zien te krijgen. Dat is nu dan ook onze eerste, en waarschijnlijk ook lastigste, prioriteit. Het maakt op zich niet uit wie van ons twee het sponsorship kan krijgen. 1 van de twee is genoeg, want de ander kan altijd hetzelfde visum krijgen, omdat wij partners zijn. Dat is dan wel een voordeel!

Als laatst hebben we ook besloten om nog wat langer in dit appartement te blijven. In eerste instantie hadden we het voor een half jaar gehuurd, en nu zaten we te twijfelen om misschien naar Fremantle te verhuizen omdat we het daar allebei erg leuk vinden, maar we blijven toch nog maar een aantal maanden langer hier in Perth. Het appartement bevalt ons namelijk prima en we hebben al gemerkt dat we bijna nergens anders hetzelfde kunnen krijgen voor deze prijs. En als het dus lukt om een ander visum te krijgen, blijven we waarschijnlijk nog wel wat langer in Perth om hier te werken totdat we genoeg geld hebben om verder door Australië te reizen. Helaas gaan wij dus echt (wat eigenlijk niet de bedoeling was) een Australische winter meemaken hier!

Zoals jullie kunnen lezen hebben wij de laatste tijd dus veel geregeld voor de komende tijd. We hebben werk, er zit een kans in dat we een ander visum kunnen krijgen en dus langer kunnen blijven in Australië en we blijven gewoon lekker in ons appartementje. Allemaal goed nieuws!

Maar naast al dit geregel hebben we natuurlijk toch ook nog wel leuke dingen gedaan! Het is hier nu volop herfst. Maar dat is hier helemaal geen vervelende periode, want het is de laatste weken gewoon tegen de 30 graden geweest en volop zon! Het waait ook niet meer zo hard. ‘s avonds koelt het wel meer af, en het is erg vroeg donker. Rond half 6 is de zon hier al kwijt!

En met dit goede weer kunnen we het natuurlijk niet laten om af en toe het strand op te zoeken. We zijn bij een aantal stranden vlakbij geweest, en een dagje naar City Beach. Hier mochten we een keer het haaien alarm mee maken! Er vloog een helikopter over, die hier de hele kustlijn bij Perth controleert op haaien. Die helikopter begon te cirkelen en een alarm ging aan! Iedereen moest uit het water. Via een site kun je hier zien waar haaien gespot zijn. Het ging hier ‘maar’ om een Hammer head shark. Deze schijnen niet snel mensen aan te vallen, maar toch nemen ze hier het zekere voor het onzekere!

Naast het bezoeken van stranden zijn we ook een paar daagjes in Fremantle de toerist uit wezen hangen. We bezochten onder andere het WA shipwreck museum. Hier is vooral veel Nederlands-Australische geschiedenis te vinden. Je vind hier namelijk van alles over de tijd dat de eerste Europeanen dit deel van de wereld ontdekten. En dat waren de Hollanders. Ze hebben hier veel gevonden spullen uit scheepswrakken. En ook een heel groot stuk schip, wat maar een klein stuk is van het schip de Batavia, één van de Nederlandse schepen van de VOC. Erg interessant om te zien allemaal, vooral omdat bijna heel het museum uit Nederlandse spullen bestaat.

Ook gingen we naar de Fremantle Prison. Daar deden we de interessante ‘Doing Time’ tour. Deze prison is tussen 1851 en 1859 door de ‘convicts’ uit de UK gebouwd, in de tijd dat die hier naar toe gestuurd werden. Maar échte criminelen waren dat niet echt, want voor het stelen van een appel werd je in die tijd al snel naar Australia gestuurd om daar een aantal jaren jezelf kapot te werken! De Fremantle Prison is echt een prachtige grote gevangenis en is het enige gebouw op de World Heritage List van heel WA. De meest voorname reden hiervoor is dat er zo’n rijke geschiedenis in deze gevangenis zit en het feit dat de gevangenis bijzonder goed intact is gebleven.

Nadat het tijdperk van de convicts voorbij was werd de gevangenis rond 1890 een Maximum Security prison. De zwaarste criminelen uit WA kwamen hier terecht.
Tijdens de tour die wij deden, mochten wij kijken hoe de convicts en criminelen erbij zaten in de gevangenis. We zagen verschillende cellen die er per tijdsbestek elk weer anders uitzagen. Zo konden we zien dat de allereerste celletjes voor de convicts maar 1 bij 2 meter groot waren! Het bestond letterlijk alleen maar uit een tafeltje en een soort van mini hangmatje om op te slapen.

Toen de gevangenis een Maximum Security prison werd, werden de cellen iets groter gemaakt. Twee vroegere cellen werden nu samengevoegd als één. Maar er werden nu wel stapelbedden in gezet en een draagbaar toilet. Dit laatste was alleen geen succes, want de gevangenen kwamen er al snel achter hoe ze drank konden maken van de chemicaliën in de wc haha, dus deze werden al snel weer weggehaald 😉

Ook was er een cel waarvan de muren helemaal waren onder geschilderd! Officieel was het verboden om iets op je muren te tekenen/schilderen, maar omdat de persoon van deze cel zo lastig te behandelen was en alleen rustig werd van schilderen, lieten ze hem maar gaan. Wij moeten zeggen: hij had toch wel talent!

Wat je trouwens meteen zag in de gangen was het zwarte net wat boven ons hing. Waar was dat nou weer voor? Idd, voor mensen die zelfmoord wilden plegen. Gevangenen sprongen namelijk nogal eens van het balkon af naar beneden, dus bedachten ze dit net zodat dit niet meer kon gebeuren.

Verder zagen we een buitenruimte van de gevangenis,

de isoleercellen,

en hét kamertje waar je als tot-dood-veroordeelde je laatste uren doorbracht totdat je naar de galg werd gebracht.

Maar criminelen werden hier ook op gruwelijke manieren gemarteld. Er stond buiten een houten constructie en daar werden mensen soms wel eens 100 keer geslagen met een zweep! Terwijl na 5 slagen vaak hun hele rug al open lag en na 10 keer ze sowieso bewusteloos waren.. wanneer de crimineel echter té gewond was werd hij naar het ziekenhuis gebracht, mocht hij even herstellen en kwam hij vervolgens terug naar de gevangenis waar hij vervolgens vrolijk zijn resterende aantal zweepslagen kreeg. Verschrikkelijk! Bram moest hierbij natuurlijk even demonstrateur zijn 😉

Als laatst zagen we ook de ruimte met de galg erin. Deze ruimte was echt zo creepy, vooral omdat het buiten ook nog eens donker begon te worden. In totaal zijn hier 43 mannen en 1 vrouw opgehangen. De laatste persoon die hier opgehangen was was Eric Edgar Cooke, in 1964. De enige vrouw die hier was opgehangen was Martha Rendell, die ervan verdacht werd dat zij haar 3 stiefkinderen had vermoord. Al is haar schuld nooit met keiharde feiten bewezen…

Deze hele tour door de prison was echt zo interessant en is ons echt nog lang bij gebleven. Je voelt daar gewoon de aanwezigheid van die periode in de gevangenis. Je voelt gewoon hoe gruwelijk het leven hier was.
Naast de tour die wij nu hadden gedaan heb je nog andere tours, zoals de Great Escape tour, waarbij je alles komt te weten over de meerdere ontsnappingen die hier zijn geweest, de Tunnels tour waarbij je de vele tunnels onder de gevangenis kunt bekijken en de Torchlight tour waarbij je in het donker de gevangenis verkent! We zullen dus nog een keertje terug moeten!

De volgende dag bezochten we het Fremantle Round House. Dit is een oud ford dat gebouwd is in 1830, en werd gebruikt als gevangenis totdat Fremantle Prison was gebouwd. Vanaf hier werden veroordeelde aboriginals afgevoerd naar een eiland hier vlakbij.

De Fremantle markets mag je ook niet overslaan. Deze overdekte markt is elk weekend open.

Naast vele souvenirs hebben ze er ook veel lekker eten! Iets wat we niet konden laten was het kopen van Muffles. Dit zijn wafels waarvan de dikkere stukken gevuld zijn met bijvoorbeeld chocola. Die worden dan opgerold met daarin fruit en ijs en slagroom! Echt super lekker!

Nadat we weer volgevreten waren gingen we even langs Bon Scott. Ofja, het beeld hiervan. AC/DC fans weten wel wie dit is, het is namelijk de originele zanger van AC/DC, en die is hier in Fremantle opgegroeid en begonnen met muziek. Hij staat bij de haven.

Naast de haven is nog een leuk parkje, namelijk het Esplanade Reserve. Hier hebben we een hele tijd terug gewerkt tijdens het Laneway Festival. Maar nu zonder festival ziet het er toch anders uit!

En als afsluiter van de dag gingen we de Fremantle Cemetery bezoeken. Ja het is een beetje gek om voor de lol over een kerkhof te lopen, maar dit kerkhof wordt zelfs benoemd in de Lonely Planet. En je hebt hier een heuse wandelroute: de Heritage Walk Trail. De route leidt je langs allerlei oude graven, en je komt dus ook niet echt bij de recente graven. Er liggen hier namelijk best een aantal mensen die veel voor Fremantle hebben betekend, of bekend zijn uit de geschiedenis.

Het is echt super groot hier, 46 hectare aan kerkhof! Je kan je moeilijk voorstellen hoe groot. En dan heb je bij Perth nog een grotere. De wandeling duurt ook al zo’n 1,5 uur! En hij brengt je langs graven van bekenden uit de omgeving. Veel ervan zeggen ons niks maar een aantal wel. Zo liggen er hier ook een paar die in de Fremantle Prison geëxecuteerd zijn, en waar we dus al de verhalen over gehoord hebben. Ook ligt de as van Bon Scott hier begraven. Dat is maar een klein graf, niet bijzonder of zo. Wat wel bijzonder is dat hij zijn eigen poort heeft om het kerkhof op te gaan, met daarin groot het logo van AC/DC.

En als je het sombere graf van de geëxecuteerden ziet, zonder steen, dan kun je dat nauwelijks vergelijken met een aantal graven van rijke mensen. Die hebben er bijna een bungalow opgebouwd.

Zoals hier boven verteld is Bram een aantal dagen wezen verven bij iemand in Fremantle. De man (James) is echt heel aardig, en zijn broer heeft een boot die hij ook ooit mag lenen. Hij had gevraagd of Bram een keer mee ging vissen op zee en ja, natuurlijk wilde hij dat! Samen met James en zijn vriendin en een buurman gingen we al vroeg het water op. Het zalm seizoen is hier nu begonnen. En het schijnt heel leuk te zijn om die te vangen, omdat ze zich verzetten tegen het gevangen worden. We vaarden eerst een stuk met een paar hengels achter ons. Nadat we niks vingen gingen we maar richting een hele vloot van boten die ook op zalm aan het vissen waren. Die zagen we al snel, het was super druk met boten maar we probeerden eerst een eigen school te ontdekken. Bij de rest gingen we voor anker en sloegen we een paar vissen aan de haak. 2 van ons wisten 3 vissen binnen te halen. Bram en James hadden allebei wel zalm aan de haak, maar die naaiden er uit. Bij Bram tot 2 keer toe! Het was wel heel leuk om een keer te doen. Vooral met het lekkere weer!

Natuurlijk is het pas ook koningsdag geweest. Eerder hebben wij al verteld dat er veel Nederlanders in Perth wonen en dat was ook nu weer te merken. Er waren namelijk rondom koningsdag een hele hoop evenementen georganiseerd. Vanaf donderdag t/m zondag was er elke dag wel iets te doen rondom koningsdag!
Wij hadden wel zin in een keer een Nederlands feestje en gingen daarom op zaterdag naar Little Creatures. Daar hadden ze namelijk een Koningsfeest georganiseerd. En natuurlijk was dat een zaal gevuld vol oranje geklede hollanders, met alleen maar Nederlandse muziek… Nederlandser kun je het niet krijgen! Gelukkig hadden ze ook nog een beetje happy hardcore enzo, want dat kennen ze hier in Australië niet echt.. En er waren zelfs bitterballen! We hadden echt serieus even het gevoel alsof we in Nederland waren. Het werd een erg gezellig feestje en toen dit was afgelopen gingen we nog even Fremantle in met Brabantse ex-collega’s van de poffertjeskraam. Hier gingen we naar de kroeg Benny’s waar onze buurman Ed ook een pilsje aan het pakken was. Toen we ook daar naar buiten geveegd werden, pakten we maar een uber naar huis. Het was een leuke avond!

En dat waren dan onze avonturen van de laatste tijd! Veel geregel, maar gelukkig ook nog wat leuke dingen gedaan. Nu zijn jullie in ieder geval weer een beetje op de hoogte van ons leventje hier in Perth!
Afgelopen weekend is Manon jarig geweest, maar hoe en waar we dat hebben gevierd zullen we in ons volgende verhaal laten weten!

Bedankt voor het lezen!

Dreams don’t work unless you do

~

Pin it for later ⇟